Ο μέσος όρος ηλικίας του πληθυσμού της Ελλάδας είναι μεταξύ των μεγαλύτερων παγκοσμίως και συνεχώς αυξάνεται. Σε συνδυασμό με την ταχεία τεχνολογική ανάπτυξη, την ψηφιοποίηση των υπηρεσιών και την αποξένωση των μεγαλουπόλεων, ηλικιωμένοι πολίτες που δεν έχουν τη δυνατότητα να στηριχθούν σε συγγενικά πρόσωπα μένουν αβοήθητοι. 

Παράλληλα, η χώρα μας έχει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας νέων στην ΕΕ. Νέοι με χαμηλά επίπεδα εκπαίδευσης, περιορισμένη εργασιακή εμπειρία και έλλειψη βασικών δεξιοτήτων βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην ανεργία και τη φτώχεια. Αυτό είναι ακόμα πιο έντονο σε προσφυγικούς και μεταναστευτικούς πληθυσμούς καθώς η ένταξη και η ισότιμη αντιμετώπισή τους σε καθημερινά θέματα επιβίωσης συχνά εμποδίζεται από ένα τείχος διακρίσεων και προκαταλήψεων.